ก่อนงานประกาศผลรางวัลแกรมมี่อวอร์ด แวดวงวงการเพลงต่างตื่นตาตื่นใจกับโอกาสที่จะได้กลับมารวมตัวกันอีกครั้งในค่ำคืนแห่งการแสดงความเคารพ การโห่ร้อง และการแสดงความสามารถที่น่าประทับใจ นี่คือบางสิ่งที่เราได้เรียนรู้จากงานกาล่าพรีแกรมมี่ของ Clive Davis ที่โรงแรม Beverly Hilton ในเย็นวันเสาร์
- Swiss Beatz สร้างความประทับใจให้กับเดวิส
- Julie Greenwald จากค่าย Atlantic Records เป็น “ผู้หญิงเลวทราม” ในการประเมินของ Cardi B
- Elvis Costello ถือว่า Nick Lowe เป็น “ฮีโร่ของเขา”
- Joni Mitchell ขุดเสียงของ “Big Energy” ของ Latto
- การร้องเพลงร่วมกับ Frankie Valli ยังคงเป็นเรื่องสนุกอยู่เสมอ โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเขาได้รับการสนับสนุนจากร็อคเกอร์ชาวอิตาเลียนสี่คนที่วางท่าเหลือเฟือ
- Craig Kallman จาก Atlantic Records ใช้เวลาในวัยเด็กของเขาศึกษาการพิมพ์เครดิตของอัลบั้มอย่างละเอียด ค้นหาชื่อ “ตำนาน” เช่น Ahmet Ertegun, Mo Ostin และแน่นอน Clive Davis
“นี่เป็นประสบการณ์ที่น่าเหลือเชื่อสำหรับฉัน” Kallman บอกกับฝูงชนในขณะที่เขาและ Greenwald ได้รับการต้อนรับด้วยรางวัล Industry Icons ซึ่งเป็นการยกย่องความสำเร็จของพวกเขาในฐานะผู้นำของ Atlantic Records และผลงานเพลงที่ยาวนานของพวกเขาตามลำดับ
Greenwald ซึ่งได้รับการแนะนำด้วยไหวพริบของบรองซ์โดย Cardi B ได้นำทัศนคติที่น่าเกรงขามในการยอมรับความรุ่งโรจน์
“ไม่เลวเลยสำหรับเด็กผู้หญิงชาวยิวจาก Catskills” Greenwald กล่าว โดยนึกถึงช่วงปีแรก ๆ ที่เธอทำงานให้กับ Lyor Cohen ที่ Rush Management และ Def Jam Records
“พวกเราต่อต้านโลก นำเพลงแร็พมาสู่กระแสหลัก” เธอกล่าว
Greenwald ยังใช้แพลตฟอร์มของเธอเพื่อกระตุ้นให้ห้องต่อสู้กรณีอัยการที่เพิ่มขึ้นโดยใช้เนื้อเพลงแร็พเป็นหลักฐานในการพิจารณาคดีทางอาญา (แคลิฟอร์เนียผ่านกฎหมายห้ามการปฏิบัติเมื่อฤดูใบไม้ร่วงปีที่แล้ว)
“มันเป็นไปไม่ได้ แต่ฉันขอยืนยันว่ามันกำลังเกิดขึ้น” กรีนวาลด์กล่าว และเรียกมันว่า “เป็นภัยคุกคามต่อเสรีภาพในการแสดงออก”
Greenwald และ Kallman ถูกเลี้ยงเป็นส่วนหนึ่งของ งานฉลองครบรอบ 75 ปี ของ Atlantic Records นักร้อง Lauren Daigle ประทับใจกับการแสดงที่มีชีวิตชีวาของเพลง “Son of a Preacher Man” เพลงฮิตที่ออกฉายในมหาสมุทรแอตแลนติกในปี 1968 โดย Dusty Springfield
ค่ำคืนนี้เปิดขึ้นด้วยการปรากฎตัวที่น่าประหลาดใจของเควิน คอสต์เนอร์ ซึ่งกล่าวถึงประสบการณ์ของเขาที่ร่วมงานกับวิทนีย์ ฮูสตันและเดวิสในภาพยนตร์เรื่อง “The Bodyguard” ในปี 1992 แม้จะมีอารมณ์รื่นเริงในห้องบอลรูมนานาชาติของฮิลตัน แต่วิญญาณของการเสียชีวิตของฮูสตันในเดือนกุมภาพันธ์ 2555 ที่โรงแรม ไม่กี่ชั่วโมงก่อนที่งานเลี้ยงของเดวิสจะเริ่มขึ้นในปีนั้น ตลอดทั้งคืน
“ลายนิ้วมือของคุณในชีวิตของเธอสะอาด เพื่อนของฉัน” คอสต์เนอร์บอกเดวิสจากบนเวที “คุณเป็นสิ่งมหัศจรรย์ในชีวิตของเธอ ขอบคุณที่เป็นบอดี้การ์ดของเธอ”
เจนนิเฟอร์ ฮัดสันยังแสดงความเคารพต่อฮุสตันด้วยการแสดงสุดตื่นเต้นเรื่อง “Greatest Love of All”
ช่องการแสดงแรกตกเป็นของ Måneskin ซึ่งเป็นหนึ่งในผู้เข้าชิงรางวัลแกรมมี่สาขาศิลปินหน้าใหม่ยอดเยี่ยมในปีนี้ วงร็อคจากโรมคำรามบนเวทีด้วยเพลง “I Wanna Be Your Slave” ตามด้วย “Beggin’” ซึ่งเป็นเพลงคัฟเวอร์เพลง Four Seasons ในปี 1967 จากนั้นเดวิสก็เรียกวัลลีฟรอนต์แมนของ Four Seasons ขึ้นเวทีเพื่อวิ่งอย่างมีชีวิตชีวาผ่านเพลงเดี่ยวเพลงแรกของเขาในปี 1967 “Can’t Take My Eyes Off of You”
เดวิสเป็นประธานในการชุมนุมที่คอสต์เนอร์เรียกว่า “งานเลี้ยงสังสรรค์” ตั้งแต่ปี 2519 ตามธรรมเนียมของเขา เขาบรรยายในตอนเย็นจากเวทีระหว่างการแสดงโดยลิซโซ เชอร์รีล โครว์ (ผู้ส่งส่วยให้คริสติน แมควี จาก Fleetwood Mac) และ เอลวิส คอสเตลโล ผู้ซึ่งร่วมกับฮวนส์ในเพลงหลายเพลง รวมถึงการแสดงที่เร้าใจของเพลง “(What’s So Funny ‘Bout) Peace, Love and Understanding” ของโลว์
Swiss Beatz ขึ้นเวทีเพื่อย้ำเตือนฝูงชนว่าฮิปฮอป “เริ่มเป็นการกระทำที่กบฏ” ซึ่งตอนนี้ทำเงินได้มากมายให้กับผู้บริหารในห้อง นอกจากนี้เขายังแกล้งเดวิสเบา ๆ ด้วยความประทับใจในน้ำเสียงที่ต่ำและหนักแน่นของเขา
แร็พเปอร์ ลิล เวย์น และ ลิล เบบี้ เพิ่มระดับเสียงเมื่อค่ำคืนใกล้จะจบลง ไมลส์ ฟรอสต์ นักแสดงรางวัลโทนี่จากละครเพลงบรอดเวย์ของไมเคิล แจ็คสันเรื่อง “MJ” ปิดฉากค่ำคืนนี้
