บน TikTok และออนไลน์ พนักงานที่อายุน้อยที่สุดกำลังปฏิเสธงานอย่างที่เรารู้ มันจะเล่น IRL ได้อย่างไร?
“ฉันไม่มีเป้าหมาย ฉันไม่มีความทะเยอทะยาน ฉันแค่ต้องการมีเสน่ห์เท่านั้น” การประกาศที่ไม่แยแสนี้เป็นจุดเริ่มต้นของการพูดจาโผงผางของ TikTok ซึ่งกลายเป็นไวรัลสำหรับข้อความที่โจ่งแจ้ง: ปฏิเสธการทำงานหนักและดื่มด่ำกับการพักผ่อน ตั้งแต่นั้นมาคนหนุ่มสาวหลายพันคนได้รีมิกซ์เสียงในแอป แสดงความคิดเห็นเกี่ยวกับแผนการหลังเรียนจบงานในฝันหรือไลฟ์สไตล์ในอุดมคติในฐานะคู่สมรสที่อยู่บ้าน
ในช่วงสองปีที่ผ่านมา คนหนุ่มสาวรุ่นมิลเลนเนียลและสมาชิกของ Gen Z ได้สร้างมีมมากมายและคำอธิบายที่มีสาระเกี่ยวกับความท้อแท้ในการทำงานของคนรุ่นก่อน เรื่องตลกที่สอดรับกับการเพิ่มขึ้นของอุดมการณ์ต่อต้านการทำงานในโลกออนไลน์ มีตั้งแต่เรื่องตื้นๆ และไร้ยางอาย ( “แม่บ้านรวยคือเป้าหมาย” ) ไปจนถึงตรงไปตรงมาและมองโลกในแง่ร้าย
“ฉันไม่อยากเป็นสาววาย ฉันไม่ต้องการเร่งรีบ” ผู้ใช้ TikTokรายอื่นกล่าว “ฉันแค่ต้องการใช้ชีวิตอย่างช้าๆ นอนบนเตียงมอสกับคนรัก และสนุกกับการอ่านหนังสือ สร้างงานศิลปะ และรักตัวเองและผู้คนในชีวิตของฉัน”
หลายคนถึงกับประกาศว่าพวกเขาไม่มีงานในฝัน เนื่องจากพวกเขา “ ไม่ได้ฝันถึงการลงแรง” วลีฉวัดเฉวียนนี้เป็นที่นิยมในสื่อสังคมออนไลน์ในช่วงการระบาดใหญ่ โดยปฏิเสธงานที่เป็นพื้นฐานในการระบุตัวตน โดยตีกรอบให้เป็นการกระทำเพื่อแสวงหาความจำเป็นทางการเงินแทน หากต้องการอ้างถึงมหาเศรษฐี Kim Kardashian ดูเหมือนว่าทุกวันนี้ไม่มีใครอยากทำงาน ไม่มีใครอยากทำงานที่พวกเขาได้รับค่าจ้างต่ำ ด้อยค่าและทำงานหนักเกินไป — โดยเฉพาะอย่างยิ่งไม่ใช่คนหนุ่มสาว
ความจริงนั้นซับซ้อนกว่ามาก คนงานชาวอเมริกันในหลายช่วงอายุ อุตสาหกรรม และกลุ่มรายได้ต่างประสบกับความเหนื่อยล้า ความเหนื่อยหน่าย และความไม่พอใจทั่วไปต่องานในระดับที่เพิ่มสูงขึ้นนับตั้งแต่เกิดการระบาดใหญ่ ความแตกต่างคือ คนหนุ่มสาวจำนวนมากเผยแพร่ความขุ่นเคืองและทัศนคติที่เบื่อหน่ายเหล่านี้บนอินเทอร์เน็ต ซึ่งมักจะเป็นเสียงชื่นชมจากไวรัส
คนหนุ่มสาวในปัจจุบันไม่ใช่คนกลุ่มแรกที่ประสบกับความยากลำบากทางเศรษฐกิจ แต่พวกเขาเป็นคนกลุ่มแรกที่ถ่ายทอดการต่อสู้ของพวกเขาในรูปแบบที่เมื่อทศวรรษที่แล้ว อาจทำให้นายจ้างแปลกแยกหรือถูกมองว่ารุนแรงเกินไป ทัศนคติดังกล่าวอาจลดลงตามอายุ แต่การลาออกครั้งใหญ่ได้สร้างแรงบันดาลใจให้คนงานรุ่นหนึ่งพูดวิจารณ์และเหยียดหยามเกี่ยวกับบทบาทของแรงงานในชีวิตของพวกเขา ผลที่ตามมาคือ นักซูม (และคนรุ่นมิลเลนเนียลในขอบเขตหนึ่ง) ได้รับการขนานนามว่าเป็นสัญญาณของการต่อต้านทุนนิยมและบุคคลสำคัญในการเลิกเล่นทั่วประเทศ
นักเคลื่อนไหวมีความหวังว่าโมเมนตัมผู้สนับสนุนแรงงานในปัจจุบันสามารถถูกควบคุมไปสู่ผลประโยชน์ทางกฎหมายหรือผลประโยชน์จากสหภาพแรงงาน ถึงกระนั้น ยังเร็วเกินไปที่จะบอกได้ว่าแนวคิดต่อต้านการทำงานแบบหน้าด้านๆ นี้สามารถสนับสนุนและกระตุ้นการจัดระเบียบแรงงานได้อย่างมีประสิทธิภาพหรือไม่ คนงานอายุน้อยที่สุดในอเมริกาซึ่งมีค่าแรงงานตลอดชีวิตรออยู่ข้างหน้า พวกเขาไม่กลัวที่จะลาออกจากงานในที่สาธารณะหรือทำให้นายจ้างต้องตกที่นั่งลำบาก แต่การกระทำเสมือนจริงของการต่อต้านของพนักงานจะนำไปสู่การเปลี่ยนแปลงเชิงระบบที่ยั่งยืนหรือไม่?
